 « احمد خوزینی »
عقليمي آينيتدي عشقينگ هواسي يوز جان بولسا بير گورنوشينگ فداسي
« مختومقلي »
ترجمه : هواي عشق عقلم را به خودش عادت داد و اگر صد جان هم داشتم به يك نگاه عاشقانه فدا مي كردم .
ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد كه عشق جان و خرد را بنيم جو نخرد
« مولانا »
***
مختومقلي مستان عشق جامين ايچر كيم اجل – اليندن قوتيلار ، قاچار
صراط كپــري سيندن سلامت گچر حقه قوللوق ادن جاني بيلاني
« مختومقلي »
ترجمه : مختومقلي جام عشق را مستانه سر مي كشد ، چه كسي مي تواند از مرگ خودش را رهايي دهد و از پــل صراط به سلامت بگذرد ، مگر كسي كه به خداوند با دل و جانش بندگي كرده باشد .
بجان جمله مستان كه مستم بگير اي دلبر عيار دستم
بجان جمله جانبازان كه جانم بجان رستگارانش كه رستم
« مولانا »
***
ياغشي لار توتموش بنا ، بير شهري گوردوم – شوندادير
عشق متاعي ساتيلان بازاري گوردوم - شوندادير
« مختومقلي »
ترجمه : خوبان در شهري مسكن مي كنند كه در بازارش عشق معامله مي كردند .
***
مرد اولانلار عشق يولوندا ، جانين اونوتماق گرك
« مختومقلي »
ترجمه : براي مردان در راه عشق از جان گذشتن لازم است .
چنان مستت از آن دم جان آدم كه نشناسد از آن دم جان آدم
«مولانا »
***
مجنون كيبي صحرادا ، ييغلاي – ييغلاي گزديگيم
گوزوم ياشين مرجان دي دوزوم – دوزوم دوزديگيم
ورقه كيمين گلشاددان ، اولوپ اميد اوزديگيم
جوشغون بريپ عشق اودي ، قايناب – قايناب قيزديغيم
شبلي كيمين بير داغي ، يانديرديغيم بيلمزمينگ ؟
« مختومقلي »
ترجمه : همچو مجنون در صحرا گريه كنان گشتن و قطرات اشك را همچو مرجان به هم دوختن ، همچو ورقه مردن و از گلشاد جدا شدن ، آتش عشق را شعله ورتر كردن و سوختن ، از به آتش كشيدن كوهي چو شبلي آيا چيزي نمي فهمي ؟
غير عشقت راه بين جستيم نيست جز نشانت همنشين جستيم نيست
آنچنان جستن كه مي خواهي بگو كانچنان را اينچنين جستيم نيست
بعد از اين بر آسمان جوييم يار زانك ياري در زمين جستيم نيست
« مولانا »
***
كونگلوم ايچره يار غمي دير ، منزليم صحراده ، هي
پــوششيم غم – غصه دير ، من دونميشم فرهاده ، هي
سالدي عشقينگ ، دلبرا ، جان و جگريم اوده ، هي
وادريغا ، گچدي عمريم ضايا ، برديم باده ، هي
آهي چوخ ، افغاني چوخ ، بير كويه عاشق بولموشام
« مختومقلي »
ترجمه : در دلم غم يار است و منزلگاهم صحراست ،پــوششم غم و غصه است ، آه چو فرهاد شدم ، دلبرا عشق تو جان و جگرم را به آتش كشيد ، اي دريغ عمرم را تباه كردم و به باد دادم . به چيزي عاشق شدم كه آه و فغانش زياد است .
در دل و جان خانه كردي عاقبت هر دو را ويرانه كردي عاقبت
آمدي كاتش درين عالم زني وا نگشتي تا نگردي عاقبت
اي زعشقت عالمي ويران شده قصد اين ويرانه كردي عاقبت
« مولانا »
***
وصل ياريمدان ديگرگه انتظاريم يوق منينگ
قالميشام حيران اولوپ ، غيري مداريم يوق منينگ
آلدي جانيم عشقينگ اودي ، اختياريم يوق منينگ
گلسه ، عقليم داغيدار ، گيتسه ، قراريم يوق منينگ
غمزه سي اوق ، قاشلاري اول يايه عاشق بولموشام
« مختومقلي »
ترجمه : بجز يارم انتظار وصال ديگري را ندارم ، در حيرت مانده ام و نگراني ديگري ندارم . آتش عشقت جانم را گرفت ديگر اختياري ندارم در وصالت عقلم داغدار و در جداييت قرار و آرامشم از دست مي رود . به كسي كه غمزه اش همچو تير و ابروانش چو كمان است عاشق شدم .
نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست نوبت لطف و عطاست بحر صفا در صفاست
درج عطا شد پــديد غره دريا رسيد صبح سعادت دميد صبح چه نور خداست
صورت و تصوير كيست اين شه و اين مير كيست اين خرد پــير كيست اين همه رو پــوشهاست
....
غير عشقت راه بين جستيم نيست جز نشانت همنشين جستيم نيست
آنچنان جستن كه مي خواهي بگو كانچنان را اينچنين جستيم نيست
بعد از اين بر آسمان جوييم يار زانك ياري در زمين جستيم نيست
چون خيال ماه تو اي بي خيال تا بچرخ هفتمين جستيم نيست
« مولانا »
***
اون ايكيمده هر كيمه قينگراليپ سوز قاتارديم
اون اوچ ياشا يتمده ، آغير مجلس توتارديم
اون باشيمه يتمده ، تير توبنگ آتارديم
اون يديگه بارامدا ، عشق سوداسين گوترديم
عشقينگ سوداسي بيلن ، سوروپ ميدانا گلديم
« مختومقلي »
ترجمه : در دوازده سالگي دوست داشتم با هر كسي همصحبت شوم ، وقتي به سيزده سالگي رسيدم در مجالس زيادي شركت مي كردم ، در پــانزده سالگي تير و تفنگ را به خود گرفتم به هفده سالگي كه رسيدم سوداي عشق را برگزيدم و سوار بر آن به ميدان آمدم .
***
عشق آتشينه دوشدوم ، پــروانه بولدوم ايمدي
شوقينگ كوزينه كويدوم ، بريانه بولدوم ايمدي
جسميم كبابه دوندي ، گريانه بولدوم ايمدي
گنج ايسته ين لر گلينگ ، ويرانه بولدوم ايمدي
آيريلديم اغيارلاردان ، بيگانه بولدوم ايمدي
چيقارديم باشدان ايمدي ، دنيا هواسين مطلق
نه فرشه آياق باسدينگ ، دولان ، بير اوزونگه باق
كول بولوپ ، يل گه ساوريل ، اول گذره جانينگ ياق
لاتزم اولدي اوقيماق ، « اناالحق » و « من الحق »
مي ايچيپ ميخانه دان ، مستانا بولدوم ايمدي
دنيا مندن هزل اتمز ، من هم بهره آلماز من
اودوم اوتگور درديم چوخ ، خوش وقت اولوپ گولمز من
آغير بها عالمني ، آلتي بولا آلماز من
دوست قايسي ، دوشمان قايسي ، فرقين اده بيلمز من
هيچ كيمسه آنگماز حاليم ، عيانه بولدوم ايمدي
بير مقامه دوش بولدوم ، فكر آندا فكره باتدي
جان آندا جاندان بولدي ، اسسيندن گيديپ ياتدي
جسد يولدا يوق بولدي ، كونگول اوزون اونوتدي
عشق قوشون ييغيپ گليپ ، عقل ملكين داغيتدي
تالانه برليب عقليم ، ديوانه بولدوم ايمدي
مختومقلي ، هر زمان نيله يين اولماي گريان
فكر لايينا باتديم ، چيقا بيلمز من بير يان
گوره خراب ، تن تراب كونگلوم نينگ شهري ويران
جان ، جسددن آيريليب ، عقلدان قالديم عريان
ايش گلدي باشا دوشدي ، مردانه بولدوم ايمدي
« مختومقلي »
ترجمه : بر آتش عشق رسيدم و پــروانه شدم ، بر شرار شوق رسيدم و بريانه شدم ، جسمم كباب شد و نالان شدم ، اي طالبان عشق بياييد كه ويران شدم از اغيار بريدم و اكنون بيگانه شدم .
هواي دنيا را اكنون مطلق از سر بيرون كردم هميشه بفكر عرش بودم و به فرش پــا ننهادم ، برگرد و به خودت نگاه كن ، چو خاكستر با باد برو و جانت را به آن بسبار . لازم آمد كه خوانده شود « انا الحق و من الحق » با مي ميخانه چه سرمست شدم اكنون .
دنيا از من استفاده نمي كند و من هم از آن بهره اي نمي برم آتشم سوزنده است و دردم زياد ، هيچ خوشي ندارم و شاد نيستم . اين دنياي گران را به پــولي نمي گيرم . دوست و دشمن را نمي توانم تشخيص دهم هيچ كس حالم را نمي فهمد معلوم الحال شدم اكنون .
با مقامي روبرو شدم كه عقل به فكر افتاد ، آنجا جان از پــا در آمد و از حال رفت ، جسد از بين رفت ، دل خودش را فراموش كرد ، قشون عشق لشگر كشي كرد و ملك عقل را تصاحب كرد علقم به تاراج رفت و ديوانه شدم اكنون .
مختومقلي چكار كند كه در هر زماني گريان است . به باتلاق فكر فرو رفتم و نمي توانم از آن بيرون بيايم . كمر خميده و تن لرزان است شهر قلبم ويران است جان از جسد بيرون رفت و از عقل هم عريان شدم اين عواقب بر سرم آمد و مرد شدم اكنون .
ما آتش عشقيم كه در موم رسيديم چون شمع به پــروانه مظلوم رسيديم
يك جمله مردانه مستانه بكرديم تا علم بداديم و بمعلوم رسيديم
در منزل اول بدو فرسنگي هستي در قافله امت مرحوم رسيديم
آن مه كه نه بالاست نه پــستست بتابيد وانجا كه نه محمود ونه مذموم رسيديم
تا حضرت آن لعل كه در كون نگنجد بر كوري هر سنگ دل شوم رسيديم
امروز از آن باغ چه با برگ و نواييم تا ظن نبري خواجه كه محروم رسيديم
ويرانه ببومان بگذاريم چو باران ما بوم نه ايم ارچه درين بوم رسيديم
زنار گسستيم بر قيصر رومي تبريز ببر قصه كه در روم رسيديم
« مولانا »
***
عشق يوره گيمده قايناپ ، يانديردي دردي مني
توتونيم باده بريپ ، بولوتغا قاردي مني
فلك بيليمي تاولاپ ، چرخه ساريدي مني
خريدار گوزي بيرله ، كيم گليب گوردي مني
هجران ياغميري ياغيپ ، غم سيله بردي مني
غم سيلي بيله گيديپ ، عشق اولكه سينه باريپ
اول عشقينگ اولكه سينده حيران قالديم من غريب
خياليم فكره بريپ ، عقليمني يل آپــاريپ
عشق خنجريني چكيپ، هجران يوره گيم ياريپ
عالمه دستان اديپ ، آفتابه سردي مني
نه جسد ايچره جان باز ، نه قوت قالدي تنده
هم سرگشته هم حيران ، بو ايشه قالديم منده
نه خسته يم ، نه خرم ، نه مرده يم ، نه زنده
غم هجوم ايلاپ گوكدن ، زمين ساري اينانده
فلك اليمدن توتوپ ، حواله بردي مني
بير احواله دوش بولدوم ، غم هجوم اتدي اولديردي
بو ايشينگ سريشته سين ، عشق اوقيديپ بيلديردي
بو حاليما رحم اتدي ، اليم توتدي قالديردي
جمال بير جلوه بردي ، ايچيم شوقا دولدوردي
سوزله مايين نيلايين ، يارانلار ياردي مني
مختومقلي بگ ليگيم ، يار جمالي قول اتدي
وصاله اميد بريپ ، يوز ديل لي بلبل اتدي
آيراليق اوده سالدي ، فراق توردي يل اتدي
عشق چكه ي زبانه سين ، ياقيپ اورتاب كول اتدي
هجران فراپــيچ آليپ ، يله ساويردي مني
<div dir="rtl"
حرمتلی دوستلار ؛ خوش گلدینگیز ( اگردا بیزی قوللاب دورسانگیز منت دار بولارس )
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل لینک هوشمند 
نويسنده: 
